به گزارش پارس به نقل از ایسنا، از مدت ها پیش، حرف و حدیث هایی درباره ی به شماره افتادن نفس های این خانه شنیده می شد و حالا تابلوی زرد نصب شده توسط شهرداری در کنار بنا، این ادعا را ثابت می کند: « تاریخ آغاز کار ۱۲ / ۱۲ / ۹۱ - تاریخ پایان کار ۱۲ / ۱۲ / ۹۵ نوع: واحد مسکونی یک طبقه زیرزمین و شش طبقه روی زمین» . این یعنی، حالا بوی خاک به مشام هر عابری می رسد که گذرش به خیابان انقلاب، خیابان اردیبهشت، پلاک ۵۷ بیفتد.

گویا بین سال های ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۲ فردی به نام تیمسار « تاییدی» سه خانه را در سه قطعه زمین کنار یکدیگر در تهران و در خیابان اردیبهشت ساخت که از آن ها، خانه ی « اردیبهشت» و بنای کناری آن باقی مانده بودند؛ اما با آغاز شدن تخریب خانه ی « اردیبهشت» فقط همسایه اش مانده و خاطرات بهار.

در سال ۱۳۳۲ سرهنگ حسین لطفی این بنای تاریخی را خرید و به تدریج با نظارت استاد تقی معمار بخش هایی را به آن اضافه کرد. در سال ۱۳۴۲ ضلع جنوبی حیاط به شکل یک ساختمان کوچک دو طبقه درآمد و در سال ۱۳۴۷ در ضلع غربی حیاط، ساختمانی دو طبقه در دو بخش تجاری و مسکونی مشرف به خیابان اردیبهشت ساخته شد. در عمارت اصلی شمالی آن نیز تغییراتی مانند تغییر مکان راه پله و جدا کردن طبقات به شکل مستقل از یکدیگر ایجاد شد. به گفته ی کارشناسان، معماری این خانه نمود تأثیر معماری اروپایی و تلفیق آن با معماری ایرانی است.

وقتی دوست داران میراث فرهنگی این خانه را شناسایی و برای ثبت ملی آن تلاش کردند امیدوار بودند که سازمان میراث فرهنگی برای حفاظت از خانه کاری کند، ولی حالا که خانه ی « اردیبهشت» تخریب شده، برجی هفت طبقه در راه است تا جای آن بنشیند.

خانه ی « اردیبهشت» با « کاخ مرمر» در کاخ - موزه ی گلستان در یک دوره ساخته شده و براساس گفته ها، طراحی و معماری آن برعهده ی « محسن فروغی» - استاد معماری و رییس پیشین دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران - (فرزند محمدعلی فروغی) بوده است و حتی این احتمال نیز مطرح شده که استاد حسین لرزاده که در ساخت گنبد کاخ مرمر نقش داشته، از ساخت این عمارت ها نیز دیدن کرده است.

در این محدوده، بناهای شاخص انگشت شماری وجود دارند که شاید برخی از آن ها مانند خانه ی « اردیبهشت» بهار سال آینده را نبینند.

انقلاب خاک دانشگاه تهران درآمد زمین سازمان میراث فرهنگی شاخص معماری موزه میراث فرهنگی