اختلال غذاخوردن بیش از حد در میان زنان شایعتر است
نتایج تحقیقات جدید نشان می دهد که مغز زنان از نظر بیولوژیکی طوری برنامه ریزی شده که بیشتر در معرض اختلالات تغذیه ای چون خوردن بیش از حد قرار می گیرند.
به گزارش پارس به نقل از مهر، آزمایش روی موشهای ماده نشان می دهد که آنها درمقایسه با همتایان مرد خود بیشتر در معرض غذاخوردن با ولع هستند به این معنا که در رابطه با غذاخوردن بیش از حد، نمی توان تنها فشار فرهنگی را مقصر دانست.
این تحقیق برای نخستین بار تفاوتهای جنسیتی را در نوع خوردن حیوانات بررسی کرده و محققان آن می گویند که نتایج آن برای انسان هم کاربردی است.
افرادی که دارای اختلال غذاخوردن هستند معمولا حجم زیادی غذا می خورند و هنگام خوردن احساس می کنند که این میزان غذا خوردن از کنترل آنها خارج است. این درحالی است که احتمال داشتن اختلال در غذاخوردن میان زنان تا ۱۰ برابر مردان است.
کلی کلامپ روانشناس از دانشگاه ایالتی میشیگان اظهار داشت: تاکنون اکثر نظریه ها درباره این که چرا ابتلا به اختلال در غذاخوردن بیش از حد میان زنان شایع تر از مردان است همواره به افزایش فشارهای فرهنگی روانی- اجتماعی که زنان و دختران با آنها رو به رو هستند، اشاره می کردند، اما این تحقیق نشان می دهد که عوامل زیست شناسی در این میان نقش مهمی برعهده دارند چرا که در این آزمایش موشهای ماده تحت فشار روانی- اجتماعی که انسانها تجربه می کنند قرار نداشتند، یکی از نمونه های بارز این فشارها" لاغر بودن" است.
این تحقیق یکی از قویترین شواهدی است که تاکنون برای نقش بیولوژی در اختلالهای غذاخوردن ارائه شده است.
کلی کلامپ و همکارانش آزمایش تغذیه ۶۰ موش را انجام دادند که نیمی از آنها ماده بودند. این آزمایش به مدت دو هفته انجام شد و غذای آنها در فواصل معین با طعم وانیل همراه شد.
محققان به این نتیجه رسیدند که تمایل مصرف بالای حجمی از مزه افزوده شده به غذا در تمام آزمایشها تا ۶ درصد در موشهای ماده بیشتر از موشهای نر بود.
این روانشناس تأکید کرد که تمایل به خوردن بیش از حد ممکن است به سیستم طبیعی پاداش مغز یا حدی که فرد به دنبال پاداش است، ارتباظ داشته باشد.
محققان درحال حاضر موشها را برای این منظور آزمایش می کنند که مشخص شود، آیا مغز موشهای ماده به محرک پاداش چون غذاهای سرشار از چربی و شکر پاسخگوتر است و آیا این مواد شیمیایی است که رفتار پاداش مغز را تحریک می کند یا خیر.
پاسخ به این پرسشها می تواند به درمان از نظر مشورتی و دارویی برای افرادی که از این اختلال رنج می برند کمک کند.
ارسال نظر