هادی کاظمی از جیب پدرش دزدی کرده!

به گزارش پارس به نقل ازایده آل، گذشت، بزرگ ترین خصیصه اخلاقی هادی کاظمی است و البته این ویژگی آنقدر در او بزرگ و بارز است که گاهی به قول خودش دیگران را آنچنان دچار سوء تفاهم می کند که بلافاصله اقدام به سوء استفاده می کنند. شاید دقیقا به همین دلیل است که هادی کاظمی در گپ صفحات « جنایات و مکافات» می گوید من احمق نیستم لطفا اشتباه نکنید! ماجرا اما به مهربانی ها و خصوصیات مثبت اخلاقی او ختم نمی شود در جریان گفت و گو اعترافات شنیدنی هم مطرح شد که خواندن آن خالی از لطف نیست. شاید باورتان نشود، اما هادی کاظمی در یکی از کوچک ترین اعترافاتش می گوید که در دوران کودکی از جیب پدرش دزدی کرده!

اگر بتوانی یکی از خصوصیاتت را پاک کنی، کدام خصوصیت را پاک می کنی.
زودرنج بودنم را.

آخرین باری که دروغ گفتی کی بود؟
دروغ مصلحتی گفته ام، صلاح این بوده که دروغ بگویم. اما دروغی که بگویم و بعد بخواهم عذاب وجدان بگیرم ترجیح می دهم نگویم.

اهل قضاوت کردن هستی؟
اینکه بخواهم زندگی ام را تعطیل کنم و در مورد آدم ها حکم بدهم را قبول ندارم و این کار را انجام نمی دهم. اما چیزی که وجود دارد این است که همیشه دوستان و اطرافیانم برایم مهم هستند و در مورد یکسری از مسائل و رفتارهایشان می توانی یک برداشت کوچک داشته باشی و به آنها گوشزد کنی.

به صورت عمومی هرکدام از ما یکسری بدجنسی داریم، بدجنسی تو چیست؟
بله، همه ما یکسری بدجنسی داریم. معلوم است که پاک و منزه نمی توانیم باشیم. اعتراف می کنم من هم بدجنسی های خودم را دارم اما نه بدجنسی بی دلیل، درواقع بیخود و بی جهت بدجنسی نمی کنم اصلا حوصله این کارها را ندارم. واقعیت این است که من در زندگی ام به یک آرامشی رسیده ام که حوصله چالش و جنجال ندارم. تو وقتی شروع می کنی به بدجنسی کردن، آن شخص هم روزی نسبت به تو بدجنسی می کند و صفت جنگیدن به وجود می آید. من معتقدم جنگ به هیچ وجه نه پیروزی همراهش است و نه باخت. به نظرم هردو طرف جنگ، شکست است. تو اگر پیروز هم شوی در حقیقت شکست خورده ای چون طرف مقابلت آرام آرام شروع می کند به جمع کردن انرژی و به قدرت رسیدن که تو را زمین بزند پس در نهایت تو باز پیروزی شدی. همین طور برعکس. پس بدجنسی می تواند شروع یک دعوا و جنگ باشد و من حاضر نیستم وارد این بازی شوم.

وقتی مامورها دستگیرم کردند

همان روز یک اتفاق بد دیگر هم برایم افتاد صاحب کارم سه جین کاپشن به من داد که از جنوب پامنار تا باغ همایونی ببرم. خودتان تصور کنید با دست های ترک خورده و نیم وجب قد آن همه بار را باید جابه جا می کردم. به هزار دردسر کاپشن ها را رساندم. در راه برگشت که بودم یکدفعه دیدم چند تا پسربچه بدو بدو فرار می کنند و مامورها دنبال شان. یکی از مامورها از پشت به من حمله کرد و من را انداخت روی زمین می خواستند دستگیرم کنند. فکر می کردند من هم جزو پسربچه های بزهکار آن محله ام. یک نفر به دادم رسید و گفت این پسر کارگر است و فقط از این جا رد می شده. این طور بود که من را ول کردند.

یادم می آید وقتی مدرسه می رفتم، به پدرم می گفتم به من پول بده، می گفت: برو از جیبم ۵۰ تومان بردار. من نامردی نمی کردم و هرچه پول خرد هم در جیب پدرم بود برمی داشتم. پدرم می دانست که من پول خردها را هم کش می روم اما هیچ وقت به رویم نیاورد.

جواب های، هوی نیست

یک بار در کوچه با یکی از هم محلی هایمان دعوایم شد. حسابی کتک کاری کردیم، فحش و بدو بیراه هم دادم و با گریه و زاری به خانه برگشتم. با داد و فریاد اشک می ریختم. مادرم تر و خشکم کرد. پدرم پرسید چرا گریه می کنی؟ گفتم این پسر بچه من را کتک زد. سؤال کرد تو چه کار کردی، گفتم من هم زدمش. گفت برو بیرون. تو هم مثل همان پسربچه کوچه ای. وقتی فحش داده است تو هم فحش داده ای و او را کتک زده ای هیچ فرقی با آن پسر نداری. همان جا بود که یاد گرفتم جواب های هوی نیست. جواب های گاهی سکوت است و به خجالت افتادن طرف مقابل. در کل هر وقت دعوا شده کتک خورده ام.

وقتی کتک خوردم

وقتی ۱۴ سالم بود در خیابان پامنار پادو چرخکار بودم. یک نفر پاکستانی آنجا کار می کرد و هی به من زور می گفت. مرتبا می گفت زود باش، عجله کن تنبل. یک روز عصبانی شدم و گفتم برو بابا افغانی. شاکی شد و تا توانست من را کتک زد.

اصالتا کجایی هستی. مهم ترین ویژگی مردم آن منطقه چیست؟
آذری. مردم آذربایجان خیلی پشت هم هستند. مثلا در تبریز کمتر گدا دیده می شود و مردم از یکدیگر حمایت می کنند. هرقدر هم که با هم مشکل داشته باشند پشت هم هستند.

تا حالا پیش آمده نسبت به کسی حسادت کنی؟
بله، حسادت یکی از صفاتی است که واقعا عمل زشتی محسوب می شود. اما متاسفانه در بین ما ایرانی ها خیلی رایج است. ما ایرانی ها جزو کسانی هستیم که از صبح تا شب در حال نصیحت کردن آدم ها هستیم. فکر نمی کنم در هیچ جای دنیا آنقدر مردم به نصیحت کردن یکدیگر علاقه داشته باشند. از صبح زود که بیدار می شوی و رادیو را روشن می کنی، مرتب باید توجیه کردن و نصایح مجری برنامه رادیو که این کار خوب است، آن کار بد را گوش بدهی تا زمانی که وارد یک گروه می شوی و می بینی که همه می گویند فلانی خوب است، فلانی بد. هرکس به زعم خودش بهترین و دانای کل است و درنهایت ما جزو پرچالش ترین آدم ها روی زمین هستیم. برایم عجیب است با اینکه در دین، فرهنگ و تاریخ مان این همه به کارهای نیک صحه گذاشته و کارهای بد تقبیح شده است اما ما بیش از حد مرتکب اشتباه می شویم و تا این اندازه قانون گریز هستیم ما عادت نداریم به قانون کشور خودمان هم احترام بگذاریم در صورتی که قانون باید رعایت شود.

دوستم ماشینم را قرض گرفت و هرگز پس نداد

آنقدر دست و دلبازم که ماشینم را از دست دادم. یکی از دوستانم از دلسوزی من سوء استفاده کرد. ماشینم را به او قرض دادم و او کلاهبرداری کرد و ماشینم را برد که برد. متاسفانه به اطرافیانم هم از لحاظ عاطفی و هم از لحاظ مالی زیادی بها می دهم. یکی از چیزهایی که از پدرم سعی کردم یاد بگیرم انفاق و بخشیدن است. بخشیدن را نه فقط به لحاظ مادی دوست دارم، بلکه از لحاظ معنوی هم بخشش جزو خصایص اخلاقی ام است.
به قول جبران خلیل جبران « مهر ورزیدن» باید یکی از اصول زندگی مان باشد. شاید به نظر بعضی از دوستانم احمق و ساده به نظر بیایم؛ درست است ساده هستم اما احمق نه… آن روز که دوستم به ماشین احتیاج داشت یک لحظه دلم لرزید، اما با خودم گفتم مردانگی، انفاق و بخشیدن را رعایت کن. دوستت مشکل دارد باید به او کمک کنی اما او رفت که رفت. جالب اینجاست که چندوقت بعد به زندان افتاد. با من تماس گرفتند. رفتم او را دیدم، باز هم او را بخشیدم. حتی رئیس زندان به من گفت همین جا از او شکایت کن. من گفتم قول داده است، قسم خورده است که وقتی آزاد شد کارش را جبران کند. حتی به من گفت اول خدا، دوم تو، حواست به زن و بچه من باشد. باورتان نمی شود تمام مدتی که زندان بود به خانواده اش رسیدگی می کردم وقتی که آزاد شد، دوباره ناپدید شد. آدم سنگدل و کینه ایی نیستم. تا الان پیش نیامده بخواهم کسی را لعن و نفرین کنم. به خدا دلم نمی آید به هر حال ما آدم های معتقدی هستیم. دین ما می گوید هم دعا و هم لعن و نفرین اول به خودت برمی گردد.

اگر بخواهی از خصوصیات اخلاقی ات بگویی چه می گویی؟
متاسفانه اصلا زرنگ نیستم، تمام تلاشم را می کنم که صادق باشم، به شدت هم آدم رکی هستم، زبانی تلخ اما درون مهربانی دارم، البته این خصیصه متولدین آبان ماه است. آبانی ها ظاهر مهربانی ندارند اما درون شان رئوف است. به هیچ وجه خسیس نیستم. بی جهت به آدم ها اعتماد می کنم و همین مسئله باعث شده زیاد رودست بخورم.

بزرگ ترین دروغی که شنیدی و به هم ریختی چه دروغی بود؟
آنقدر دروغ می شنوی که دیگر فراموش می کنی، داری دروغ می شنوی. دروغ آنقدر در زندگی ما جا افتاده که فکر می کنی دروغ گفتن گناه نیست. انگار برای گذراندن زندگی باید دروغ بگویی، مردم هم دروغت را می پذیرند. البته نمی گویم به صورت مطلق همه آدم ها دروغ می گویند اما خب درصد دروغگوها روز به روز بیشتر می شود، بنابراین نمی توانم از بزرگ ترین دروغی که شنیده ام بگویم چون تعداد این بزرگ ترین ها خیلی زیاد است.

بهترین انسان برای من پدرم است. هیچ کس با این قدرت و میزان انرژی به من نزدیک نیست. وقتی در بدترین شرایط روحی هستم کافی است یک تلفن به پدرم بزنم و ۲ کلمه با او صحبت کنم.