اختصاصی پارس؛
شهرداری تهران بابت ناتوانی و ناکارامدی در حوزه فرهنگی- زیباسازی تذکر گرفت/ شبهات مالی جدی در اجرای یک طرح به ظاهر هنری/ استفاده از آثارهمجنس گرایان
بررسی یک نهاد نظارتی نشان می دهد که طرح «نگارخانه ای به وسعت یک شهر» با بودجه ای هنگفت در شهرداری تهران اجرا شده است.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- شهرداری تهران بابت تابلوهای «نگارخانه ای به وسعت یک شهر» تذکرات جدی دریافت کرده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، بررسی یک نهاد نظارتی نشان می دهد که طرح «نگارخانه ای به وسعت یک شهر» با بودجه ای هنگفت در شهرداری تهران اجرا شده است.
همچنین اکثر تابلوهای انتخاب شده همخوانی کمی با فرهنگ اسلامی- ایرانی داشته و حتی در برخی موارد هیچ پیام مشخصی نداشته است.
گفته شده طرح «نگارخانه ای به وسعت یک شهر»، برای نوآوری در فضای شهری خوب است ولی هر طرحی بایستی، دارای منطق و در چارچوب موازین باشد و این چارچوب هم باید جهت دار باشد.
این طرح قرابت کمی با اهداف انقلاب اسلامی داشته و بر اساس این بررسی، تاثیری در عمق بخشیدن به اعتقادات و عواطف عمومی مردم نداشته است.
در عین حال، مظاهری مانند مسائل و مشکلات مردم و یا مظلومان عالم، تنفر نسبت به استکبار، اسرائیل، جریانهای تکفیری و..، جلوه ای در این طرح نداشته است.
موضوع بعدی که این بررسی نشان داده(که منجر به تذکر شده) این است که باید یک طرح با این عنوان، از سطح و تراز قابل قبولی برخوردار باشد، مخاطب را جذب نماید که متاسفانه از این مهم نیز بی بهره بوده است.
این کار با این حجم یک شورای مناسبی را میطلبید که انتخاب آثار مناسب را مورد ارزیابی قرار دهند و البته اعضای این شورا باید فهیم و از ظرفیت بالایی برخوردار می بودند. یک شورای جامع و دارای مختصات کافی باید این کار را مدیریت می کرد.
«توقع این است که وقتی یک خطایی میشود سریع برخورد و جبران شود نه اینکه همینطور رها شود که این تکرار اشتباهات جدی این طرح در سال گذشته بوده است. و از این لحاظ نیز در این بررسی، غیر قابل قابل قبول ذکر شده است.»
برخی براین باورند که شهرداری تهران در امور زیباسازی و فرهنگی یا توان لازم را ندارد و یا اینکه اراده ای در این مقولات ندارد.
زیباسازی به شبهات مالی و محتوایی پاسخ دهد
همچنین مجتبی شاکری رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران با اعلام مستنداتی ازنمایش آثاری از برخی نقاشان فاقد سلامت اخلاقی درقالب طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر، درخواست کرد به شبهات مالی و محتوای آن پاسخ داده شود.
اشکالات اجرایی طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر را در دوره اول نیز مطرح کردم اما شهرداری بدون توجه به این موضوعات برای بار دوم هم طرح مذکور را با همان چارچوب های غلط اجرا کرد.
در جلسه شورای تبلیغات فرهنگی بنا گذاشتیم برخی از آثار گنگ و نامفهوم و برآمده از سبک های مطرود کنار گذاشته شود، اما همچنان داوران انتخاب آثار تابلوهایی از سبک های مطرود و شخصیت های مساله دار را بر سر دست گرفتند.
بخشی از آثاری که در قالب طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر به نمایش گذاشته شد، به مکتب سورئالیسم تعلق دارد، عده ای از نقاشان سورئال بدون فکر کردن و در نظر گرفتن هر گونه هنجاری اثر خود را خلق می کنند. به این ترتیب و در شرایطی که ضمیر ناخودآگاه فرد منشا اثر و منبع الهام او می شود، اهمیت سلامت روانی و اخلاقی آفریننده اثر دوچندان خواهد بود.
برخی از هنرمندان سورئالیست و دادائیست به دلیل عبور از منطق و تفکر از ناهنجاری های روانی در رنج بودند، برخی سورئالیست ها از آنجا که با ضمیر ناخودآگاه سروکار دارند، خودآگاه خود را با مصرف مشروبات الکلی و مواد مخدر سرکوب می کنند، طبعا آثاری که در چنین فرایندی آفریده می شود، انتخاب مناسبی برای نمایش در یک شهر اسلامی نیست. افزون بر این برخی از پیروان دیگر جنبش های هنری مدرن نظیر اکسپرسیونیسم انتزاعی و هنر خام نیز وضعیت مشابهی دارد و با این حال در طرح نگارخانه سهم داشته است.
بر کسی پوشیده نیست که فرانسیس بیکن، نقاش اکسپرسیونیست سده بیستم، همجنس گرا بود؛ مارک روتکو که ۴ که اثر از او در چند نقطه شهر به نمایش درآمده، از پیروان مکتب اکسپرسیونیسم انتزاعی است که با خودکشی به زندگی خود پایان داد؛ در میان آثار آنری ماتیس که در این طرح سهم دارد، رقص برهنه و تابلوهایی با محور شهوت به چشم می خورد؛ ژان دوبوفه، نقاش و مجسمه ساز فرانسوی به جنبش هنر خام تعلق داشت و آفرینش های روان پریشان را نیز در زمره هنر خام قلمداد می کرد؛ دیوید هاکنی نقاش و عکاس انگلیسی نیز همجنسگرا بود.
بر اساس گزارش رسمی سازمان زیباسازی، امسال در طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر شمار آثار خارجی به نمایش درآمده ۲۵۱ مورد بود که مجموعا در ۱۰۵۰ تابلو اکران شد.
بحث هزینه های هنگفت در سال گذشته نیز بی جواب ماند و امسال هم در بند چهارم تذکر خود از دست اند کاران اجرای این طرح درخواست کردم با این موضوع پاسخ شفاف دهند.
اینکه گفته می شود ۱۵ درصد ابزار تبلیغی در اختیار پیام های فرهنگی سازمان زیباسازی قرار دارد به معنای رایگان بودن نیست. باید دید اگر یک شرکت خصوصی تابلوها را اکران کند براستی تعداد آثار و روزهای اکران چه هزینه ای صرف طرح نگارخانه می شد. بنابراین تقاضای من اعلام مبلغ دقیق بر همین مبناست تا مشخص شود با ایرادهایی که به طرح وارد است، چقدر از بیت المال برای آن هزینه شده است. ضمن اینکه اصرار شهرداری بر اجرای دوباره این طرح با وجود اشکالات آن برخی شبهات درباره مسایل مالی اجرای این پروژه را تقویت کرده که نیازمند شفاف سازی است.
ارسال نظر