حضرت زهرا (س) مزارچه کسی راهر هفته زیارت می‌کرد

به گزارش پارس به نقل از فارس، زهرا فخر روحانی، استاد حوزه علمیه خواهران قم، به مناسبت شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها گفت: برجسته ترین ویژگی حضرت فاطمه (س) مادری ائمه اطهار و داشتن قلبی مملو از معرفت ولایت است.


زهرا (س) برترین انسان اهل زمین


فخر روحانی با اشاره به اینکه حضرت زهرا (س) همه صفات خوب را به طور کامل و جامع داشتند اظهار داشت: پیامبر اکرم (ص) در مورد حضرت فاطمه (س) فرمودند: « لَوْ کَانَ الْحُسْنُ هَیْئَةً لَکَانَتْ فَاطِمَةَ بَلْ‏ هِیَ‏ أَعْظَمُ‏ إِنَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِی خَیْرُ أَهْلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَ شَرَفاً وَ کَرَماً» اگر همه نیکی ها قرار بود در صورت یک انسان ظاهر شود، قطعا آن انسان، فاطمه است، بلکه فاطمه از آن هم برتر است، دخترم فاطمه برترین اهل زمین است هم از حیث ذات وهم از حیث شخصیت و شرافت.


توصیف خانه داری حضرت زهرا (س) از زبان ائمه


این استاد حوزه علمیه قم درباره خانه داری حضرت زهرا (س) به حدیثی اشاره کرد و گفت: حضرت علی (ع) به مردی از قبیله بنی سعد در مورد وضع زندگی خود با حضرت زهرا (س) فرمودند: فاطمه با اینکه در میان خاندان پیامبر، از همه افراد نزد پیامبر محبوبتر بود، هنگامی که در خانه من بود آن قدر گندم را آسیاب می کرد که دستانش تاول می زد، لباسش به خاطر نظافت خانه غبارآلود می شد، به قدری برای پختن غذا و نان، آتش روشن می کرد که رنگ لباس هایش عوض می شد و به خاطر حجم کار خانه به رنج و مشقت می افتاد.


وی افزود: در تفسیر عیاشی حدیثی از امام باقر (ع) نقل شده که فرمودند: « إِنَّ فَاطِمَةَ (س) ضَمِنَتْ‏ لِعَلِیٍ‏ (ع) عَمَلَ الْبَیْتِ وَ الْعَجِینَ وَ الْخُبْزَ وَ قَمَّ الْبَیْتِ» حضرت فاطمه (س) ضمانت کرد (به گردن گرفت) در خانه امیرالمومنین کارهای خانه را انجام دهد، گندم ها را آرد کند و آرد را خمیر کند و نان بپزد و خانه را جارو بزند.


فخر روحانی حدیث دیگری از ابو نعیم در کتاب حلیة الاولیاء از آن حضرت نقل کرد که می فرماید: « لَقَدْ طَحَنَتْ‏ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى مَجِلَتْ یَدَاهَا وَ طَبَّ الرَّحَى فِی یَدِهَا» آن قدر فاطمه (س) گندم را آرد می کرد که دستش مجروح می شد و دسته آسیاب روی دستان او جا می انداخت و آن ها را آغشته به خون می کرد.


این استاد حوزه ابراز داشت: حضرت زهرا سلام الله علیها واجد برجستگی های شخصیتی هستند که اغلب محبان ایشان را با این برجستگی ها می شناسند. از جمله این برجستگی ها همسرداری، ولایتمداری، عبادت و زهد و تقوای ایشان است که اگر به هر کدام به طور مستقل توجه کنیم شاید این توهم ایجاد شود که افراد دیگر هم دارای این برجستگی ها هستند اما چیزی که در مورد حضرت زهرا (س) به طور مجزا درخشان است جامعیت صفات است.


وی ادامه داد: با وجود اینکه خانه داری و تربیت فرزندان جزء اصلی ترین وظایف بانوان است و حجم مهمی از وقت روزانه را به خودش اختصاص داده، اما این ها در نظر حضرت عذری برای غفلت از عرصه های سیاسی و اجتماعی شمرده نمی شد و ایشان در همه عرصه ها به بهترین شکل فعالیت داشتند.


توصیف حضور سیاسی حضرت زهرا (س) در جامعه


فخر روحانی عملکرد حضرت زهرا (س) در زمان حیات رسول خدا (ص) را چنین بیان کرد: هر هفته یک روز را به حضور بر سر قبور شهدا به ویژه قبر حمزه اختصاص می داد. در کنار قبور شهیدان می نشست، بر آنها اشک ریخته و طلب رحمت و استغفار می کرد. در جنگ هایی که پیامبر در آنها حضور داشتند، حضرت فاطمه (س) پشت جبهه آنها را پشتیبانی می کرد. در بعضی از جنگ ها مثل خندق، گزارش هایی مبنی بر حضور ایشان داریم.


وی در مورد عمده فعالیت های سیاسی حضرت زهرا (س) خاطر نشان کرد: در حوادث و تشنجات پس از رحلت رسول اکرم (ص) حضور حضرت بسیار پر رنگ تر از قبل دیده می شود. دامنه این فعالیت ها آن قدر گسترده شده بود که حضرت مورد خشم دشمن قرار گرفت و همین امر موجب شهادت و کوتاه شدن دوران زندگی ایشان پس از رحلت پیامبر شد.


استاد حوزه علمیه قم گفت: حضرت فاطمه (س) ابتدا با امر به معروف آن هم به شکل خانه به خانه، درب خانه مهاجرین و انصار می رفت و توصیه های پیامبر را یادآوری می نمود و از آنها در خصوص یاری امیرالمومنین عهد می گرفت. گریه های پیوسته حضرت در بیت الاحزان و قبرستان شهدا، تداعی کننده نارضایتی او از وضع موجود بود.


آخرین روزهای حیات بانوی دو عالم


وی آخرین اقدامات حضرت زهرا (س) در دفاع از ولایت را چنین بیان کرد: ایشان در مسجد و در میان مهاجر وانصار خطبه فدکیه را ایراد کرد، عذر مخالفان را نپذیرفت، آنها را به خانه راه نداد و در جمع عیادت کنندگاش مطالب سیاسی و انحرافات پیش آمده را گوشزد می کرد.


زهرا فخرروحانی در پایان گفت وگوی خود با فارس اظهار داشت: سخت ترین تنشی که در زندگی حضرت زهرا (س) اتفاق افتاد، انحراف امت در تبعیت از رهبری و ولایت امیرالمومنین (ع) بود که در آخر جانشان را برای این هتک حرمت به ولایت فدا کردند. ایشان در زمان حیات با گریه ابراز نارضایتی کرد و با وصیتی مبنی بر عدم حضور افرادی که ولایت را زیر پا گذاشتند در مراسم تشییع و تدفین، خواست تا قبرش مخفی بماند.