نوروز امسال من و تهران نفس تازه می‌کنیم

به دیدار بزرگان شتافتن و عرض ادب و احترام، از رسم های نیکوی جشن نوروز است. پیرو این سنت، ما هم تصمیم گرفتیم با تماس تلفنی و در گپ هایی کوتاه، جویای احوال هنرمندان باشیم.

استاد نصیریان که متولد سال ۱۳۱۳ در تهران است، شش دهه می شود که در تئا تر، سینما و تلویزیون ایران نقش آفرینی می کند. هر چند کارنامه هنری پر بار او را همه می شناسند، اما برای نمونه می توان به فیلم ها و سریال هایی چون « گاو» ، « پستچی» ، « آقای هالو» ، « سربداران» ، « هزاردستان» ، « ناخدا خورشید» ، « شیر سنگی» ، « بوی پیراهن یوسف» و « میوه ممنوعه» اشاره کرد.

او در ۶۰ سال گذشته همچنین در نمایش های بسیاری روی صحنه آمده که از آن میان می توان از « بلبل سرگشته» ، « پدر» ، « چوب بدست های ورزیل» ، « سگی در خرمن جا» ، « لونه شغال» و « هفت شب با مهمان ناخوانده در نیویورک» نام برد.

گفت و گو با علی نصیریان صبح روز ۳۰ اسفند، چند ساعت مانده به سال تحویل انجام شد.

بهمن که تلفنی با شما صحبت کردم، از سرفه های پشت سرهم و ناراحتی دستگاه تنفسی کمی آزرده بودید. خدا را شکر این کسالت برطرف شده است.

بله. در دی ماه، بعد از یک سرما خوردگی، با اینکه حالم عمومی ام خوب شده بود، اما سرفه ها دست از سرم بر نمی داشتند که پزشک ها دلیلش را آلودگی هوای تهران و کار و خستگی زیاد عنوان کردند. در اسفند که هوا به لطف بارش ها و وزش باد کمی بهتر شد و من هم فرصت استراحت پیدا کردم، به لطف خدا سرفه ها هم تمام شدند.

حدود دو ماه بازی در نمایش « هفت شب با مهمان ناخوانده در نیویورک» نوشته و کار فرهاد آییش، کمی شما را خسته کرده بود و می گفتید نیاز به استراحت طولانی دارید. اما خبر راه اندازی گروه تئا تر « مردم» با سرپرستی شما در اسفند، همه را امیدوار کرد که سال ۱۳۹۲ حضور شما در تئا تر پر رنگ تر شود.

(با خنده) اگرچه گفته اند امید و آرزو بر جوانان عیب نیست، اما باید منتظر بمانیم تا سال نو شروع شود و ببینیم چه پیش می آید.

اینکه گروه تئا تر « مردم» را بعد از ۳۱ سال دوباره زنده کرده اید، خودش خیلی نوید بخش است.
زنده شدن دوباره این گروه تئاتری، با تلاش و زحمت داریوش مودبیان صورت گرفته و من در این میان خیلی نقشی نداشته ام.

اما سرپرست آن شما هستید.

یک گوشه ایستاده ام و در واقع سرپرست افتخاری هستم.

با آغاز به کار دوباره این گروه، از ۱۷ فروردین ۹۲ نمایشنامه « قرارداد… با مرگ» نوشته اسلاومیر مروژک با کارگردانی داریوش مودبیان در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می رود که در دو هفته گذشته شما در تمرین هایش حضور داشته اید. درست است؟

تنها دو جلسه سر تمرین ها رفتم و کار بچه ها را دیدم. شرایط و سن و سال من اجازه فعالیت مستمر و زیاد در یک گروه تئاتری را نمی دهد.

علی نصیریان و داریوش مودبیان در میان عوامل نمایش « قرارداد… با مرگ» /عکس: امیر خدامی

شما مهر ۱۳۹۰و پاییز امسال در نمایش های « آدم خوابش می گیره» ، « بازیگر و زنش» و « هفت شب با مهمان ناخوانده در نیویورک» نقش آفرینی کردید که کمتر بازیگری در سن شما از پس آن بر می آید. این نشان از آمادگی شما دارد.

بله. باز هم اگر بتوانم سال آینده در یکی دو تئا تر ظاهر خواهم شد. بار ها گفته ام تا بتوانم از تئا تر دور نمی شوم.

اما دهه ۶۰ خورشیدی و سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۰ از صحنه دور بودید. چرا؟

سال ۱۳۶۰ به دلیل بازنشستگی و انحلال گروه های تئاتری به مدت ۱۱ سال از صحنه فاصله گرفتم که ناشی از شرایط زمان بود. در دوره های دیگر هم شاید به دلیل مشغله زیاد در سینما یا تلویزیون یا مسائل شخصی، در تئا تر کم کار شده بودم.

گروه تئا تر « مردم» که سال ۱۳۶۰ تعطیل شد، چه زمانی شکل گرفته بود؟

سال ۱۳۳۷ بود که با چند هنرمند دیگر دور هم جمع شدیم و این گروه را شکل دادیم.

زیر چتر اداره هنرهای دراماتیک آن زمان؟

بله. یک سال قبلش این اداره تشکیل شده بود و بسیاری از هنرمندان تئاتری به استخدام آن درآمده بودند. البته اجرای زنده تئا تر در تلویزیون ثابت پاسال که از همان سال ۱۳۳۷ شروع شد، یکی از دلیل های اصلی ایجاد گروه های تئاتری به عنوان زیر مجموعه اداره هنرهای دراماتیک بود.

داریوش مودبیان چه سالی به گروه تئا تر « مردم» پیوست؟

فکر می کنم سال ۱۳۴۴ بود.

گروه تئا تر « مردم» در عمر ۲۳ ساله اولیه اش شاهد حضور هنرمندان زیادی بوده که امروز از پیشکسوتان تئا تر ایران محسوب می شوند. ممکن است با شروع دوباره فعالیت های این گروه، هنرمندان قدیمی دو باره با آن همکاری کنند؟

خوشحال می شویم چنین شود. داریوش دنبال این کار هست و البته در کنارش از همین نمایش « قرارداد… با مرگ» اعضای جوان و تازه ای را هم جذب کرده است.

برای سال آینده، بازی در چه فیلم یا تئاتری را در برنامه دارید؟
در حال حاضر هیچی. فعلاً می خواهم استراحت کنم.

اگر فضولی نباشد، برای تعطیلات نوروز چه برنامه ای دارید؟

در خانه هستم.

سفر نمی روید؟

تو زمستان که آلودگی هوای تهران به اوج رسیده بود، پزشکان گفتند از پایتخت خارج شوم و سفر بروم که نشد. (با خنده) تو تعطیلات عید که تهران خلوت می شود و نفس می کشد، من هم ترجیح می دهم با آن نفسی تازه کنم. دو تایی برنامه داریم تا نفس بکشیم.

پس فقط دید و بازدید عید؟

دیدار با بستگان و آشنایان و کارهای همیشگی مثل خواندن کتاب.

سال بسیار خوبی را برای شما آرزو می کنم.

من هم از خدا می خواهم سالی پر برکت و شاد برای همه مردم ایران باشد.

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www. seemorgh. com/culture
منبع: khabaronline. ir