یک جراح زبده: کمبود اخلاق پزشکی داریم

رئیس قدیمی‌ترین دانشگاه علوم پزشکی کشور که یکی از جراحان زُبده پیوند کبد ایران است، می‌گوید درآمدش میلیاردی نیست چون در بخش دولتی کار می‌کند ولی از کمبود اخلاق پزشکی دل پُری دارد و منشاء آن را نیز در تغییر اولویت و کمرنگ‌شدن اخلاق در کل جامعه می‌داند.

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، «اخلاق»مقوله ای که در جامعه ایرانی به دلیل نوعی رفاه طلبی کاذب و موارد منفی بسیار دیگر، هر روز در حال رنگ پریدن است، مردم کمتر با هم درباره اختلافاتشان صحبت می‌کنند، سبک راستگویی‌ها نیز تغییر کرده است، البته با وجود این شرایط نباید ناامید بود و باید هر چه زودتر از این غبار کم رنگی اخلاق فاصله گرفت، با این حال کم رنگی اخلاق در برخی صنوف ضررهای بسیاری برای جامعه دارد، همانند گلوله ای که اگر از فاصله دور به جان آدمی شلیک شود فرد را به شدت می‌رنجاند ولی اگر گلوله از نزدیک به فرد شلیک شود به دلیل فرو رفتن فلز داغ کمتر فرد مذکور دچار درد و رنج می‌شود و این مَثل حکایت جامعه پزشکی امروز ماست، جامعه ای که روزی آنان را حکیم می‌نامیدند، در این رابطه علی جعفریان رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز معتقد است که کمبودهای در حوزه پزشکی داریم که از مهمترین آن کمرنگ شدن اخلاق در بخش پزشکی است.

وی ادامه می‌دهد: البته ما یک مشکل جدی‌تر نیز داریم که آن نداشتن اخلاق در کل جامعه است. اخلاق معیار اصلی جامعه است. ما دو مشکل در جامعه داریم که اگر حل نکنیم توسعه پیدا نمی‌کنیم یکی فکر است و دیگری اخلاق؛ که برای هیچ کدام ارزش قائل نیستیم، برخی اوقات برای ضد آن ارزش قائلیم و متاسفانه امروزه کسی که در جامعه بی‌اخلاقی می‌کند برنده است. تا موقعی که محیط اینطور باشد نمی‌شود انتظار داشت مردم برخلاف این عمل کنند. وقتی در همه جامعه اخلاق، ارزش قابل توجه و قابل تقدیر محسوب نشود جامعه پزشکی هم علیرغم اینکه هنوز هم بالاتر از میانگین جامعه عمل می‌کند بالاخره از ایده آل خودش پایین‌تر می‌آید.

جعفریان در پاسخ به این مسئله که امروزه کلام آخر پول است. چقدر می‌گیرم، چقدر در می‌آورم. آیا واقعاً قدیم هم در حوزه پزشکی این مسائل مطرح بود؟ می‌گوید: خیر، ولی وقتی همه مردم اینطور فکر می‌کنند دانشجوی پزشکی هم از همین جامعه می‌آید بیرون و از جای دیگر نیامده! وقتی بنده دانشجو بودم در کل دانشجویان همزمان ما که شاید 400 نفر بودند شاید 4 نفر هم خودرو نداشتند. بنابراین چیز بدی نبود اگر کسی ماشین نداشت. ولی امروز فرهنگی که در جامعه است چه می‌گوید؟ پول خوب است یا بد؟ اگر می‌گوید خوب است او (دانشجوی پزشکی و پزشک) هم در همین جامعه است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران در ادامه درباره ضعف آموزش پزشکی کشور در حوزه اخلاق پزشکی، دیدگاه متفاوتی دارد و عنوان می‌کند: خیر، این مسئله (اخلاق پزشکی) به آموزش ربطی ندارد. زیرا این قسمت را ما اتفاقاً خیلی به آن توجه می‌کنیم زیرا دانشجوی پزشکی باید مبنایش اولویت بیمار باشد، در همه جای دنیا هم همینطور است. اصلاً رشته پزشکی این ماهیت را دارد. حال هر چقدر جامعه ما را این اخلاق دور کند ما سخت‌تر می‌توانیم دانشجو را به اینجا (ارتقای اخلاق پزشکی) برسانیم. یعنی ما با یک نیروی مخالف خیلی جدی مواجهیم و آن هم جامعه است. در جامعه وقتی امتیازات مادی اولویت ایجاد می‌کند ما باید زور بیشتری بزنیم تا به دانشجوی پزشکی بگوییم اینطوری نیست. بنابراین این در این حوزه وقت، توجه و انرژی بیشتری می‌خواهد، زیرا برای اینکه این پیام (اخلاق پزشکی) را منتقل کنیم، کلی برنامه داریم.

حال وقتی جعفریان، به عنوان رئیس قدیمی‌ترین رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران در مقابل سئوالی قرار می‌گیرد مبنی بر اینکه شما یکی از بهترین جراحان طحال و کبد هستید. آیا شما هم درآمد میلیاردی دارید، عنوان می‌کند: خیر. و چرایی نداشتن چنین درآمدی را نیز اینگونه توضیح می‌دهد: بنده در بخش دولتی کار می‌کنم و در بخش خصوصی کم کار می‌کنم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره اختلاف درآمد در بخش دولتی و خصوصی نیز عنوان می‌کند: بله، اختلاف درآمد در این دو بخش زیاد است،  جراحی که ما انجام می‌دهیم در بخش دولتی و بر طبق تعرفه 100 یا 130 K است. یعنی در بخش دولتی در این حوزه هر k می‌شود 8 هزار و 800 تومان، ولی در بخش خصوصی 36 هزار تومان می‌شود.