تشخیص زودهنگام آلزایمر با این راه

به گزارش پارس به نقل از ایرنابه گفته این محققان با آزمایش ساده و کم هزینه بزاق دهان به راحتی می توان با شناسایی سطح متابولیت های بزاق دهان به احتمال وجود بیماری زوال شناختی یا آلزایمر در افراد پی برد. 

با اینکه استفاده از بزاق دهان برای چنین آزمایشی مقرون به صرفه و همیشه در دسترس است اما با توجه به اینکه متابولیت های زیادی در بزاق دهان وجود دارد، درواقع اظهار نظر کامل و دقیق دراین زمینه و شناسایی سریع بیماری با استفاده از این روش هنوز نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

نتایج تحقیقات جدید در مورد رابطه بزاق دهان با بیماری آلزایمر به تازگی در کنفرانس سالانه انجمن بین المللی آلزایمر در کانادا منتشر شد.

محققان در آزمایشگاه، نمونه بزاق 22 فرد مبتلا به آلزایمر، 25 فرد با اختلالات خفیف شناختی و 35 نفر که بر اساس سن پیر بودند را مورد آزمایش قرار دادند. این بررسی نشان دادکه ترکیبات موجود در بزاق هر گروه می تواند با دیگری متفاوت و سطح توانمندی شناختی آنها را آشکار سازد. 

البته این محققان اذعان دارند که باید متغیرهای دیگری را در این آزمایش ها به معرض آزمون بگذارند که نتایج آن را در آینده اعلام خواهند کرد.

دکتر آلیسون ریس رییس بخش التهاب مغز بیمارستان وینتروپ کانادا و یکی از اعضای تیم تحقیقاتی آزماش بزاق دهان به سی بی سی نیوز گفته است که این روش باید در تعداد وسیعی از بیماران مورد آزمایش قرار گیرد تا دقیقا اعتماد زایی آن به عنوان یک روش منحصر به فرد و مجزا برای تشخیص آلزایمر یا پیرشناختی افراد به دست آید.

وی گفت:نتایج این آزمایش ها به تشخیص زودهنگام این بیماری و درمان آن بسیار کمک خواهد کرد.

براساس برخی آمارهای ارائه شده در جهان هر ۷ ثانیه یک نفر به بیماری آلزایمر مبتلا می شود. 

بیماری فرامو شی به دمانس قشر مغز و دمانس زیر قشر مغز تقسیم می شوند. شایع ترین دمانس قشر مغز آلزایمر است و ۶۰ تا ۵۰ درصد کل دمانس ها را شامل می شود.

انواع زیر قشر مغز، بیماری های نادری هستند که به دلیل اختلالات متابولیک یا رسوب فلزات سنگین در عقده های قاعده ای مغز بروز پیدا می کند. 

در اوایل ابتلا به آلزایمر، فرد کاملا سالم و بدون نقص است ولی به تدریج حافظه کوتاه مدت و سپس حافظه دور خود را از دست می دهد.

پیش بینی می شود که تا سال 2050 میلادی، شمار مبتلایان به آلزایمر به 14 میلیون تن برسد. در حال حاضر هیچ درمانی برای جلوگیری از توسعه بیماری وجود ندارد.