با شهدا، خودمان را تشییع کنید

‫ ‬‎‏ اگر حقیقت این است که "شُهدا زنده اند و ما مُردگان" ، پس بهتر است بگوییم "شهدا آمده اند تا ما را تشییع کنند، نه ما آنان را!"

چه خوش آمده اند، در آستانه ماه میهمانی خدا...

و ما چقدر به تشییع خودمان محتاجیم...

مایی که به دنیا اصالت دادیم،

درگیر زرق و برق و تجمّلات شدیم،

زندگی را در پول خلاصه کردیم...

ما...همان ها که حسرت خوردیم بر ثروت دیگران،

مایی که خانه و ماشین لوکس و زندگی راحتتر تمام همّ غمّمان شد،

ما که به بیرون کشیدن پول به هر قیمتی از جیب دیگران عادت کردیم،

ما که فقیر را در گوشه خیابان دیدیم و به روی خودمان نیاوردیم،

ما که به کودکان کار اخم کردیم تا دست از سرمان بردارند،

ما...همان هایی که از کنار سالمند و سالخورده راحت گذشتیم...

ما که سالانه میلیاردها هزینه لوازم آرایش کردیم،

مایی که در بدترین شرایط اقتصادی باز کالای خارجی خریدیم و دست آن کارگر زحمتکش را خالی گذاشتیم،

ما که جنگلهای ایلام سوخت ولی نسوختیم،

ما که ریزگرد نفس هموطنمان را برید ولی در هوای تمییز صبحگاهی نفس عمیق کشیدیم،

ما ایرانیان انسان دوست که تجاوز به دو نوجوان ایرانی در عربستان را دیدیم ولی تجاوز سگهای وهّابی به جان و مال و ناموس شیعیان یمن را ندیدیم،

ما که کلید حلّ تمام مشکلات را در ژنو و لوزان و هتل کوبورگ گُم کردیم...

ما که اگر یک صَدُم مذاکره با غرب ، با خدا مذاکره میکردیم و به وعده اش یقین داشتیم، حالا از تحریم رنج نمی بُردیم،

ما که جهانبینی توحیدی شعارمان بود و جهانبینی مادّی عَمَلمان،

این ماییم...ما همان مُردگان...

باید کسی این روح های مرده را تشییع کند...

نگویید این شُهدا دست بسته اند و نمیتوانند ما را تشییع کنند!!!

فراموش کرده اید؟!! 

اگر به "دست" داشتن بود که علمدار کربلا هم دست در بدن نداشت اما دستگیری کرد...

چه فرقی میکند که دست در بدن نداشته باشی و یا داشته باشی و آنرا بسته باشند...به هرحال با صورت زمین میخوری!!!، اما نزد خدا آنقدر آبرو پیدا میکنی که بی دست، دستگیری کنی...

دستمان به دامنتان، عبّاسهای لشگر خمینی...