چند وقته نحوه تربیت پدر مادرای جوون بدجوری توجهم رو جلب کرده!

یه جورایی عجیبن، این پدر مادرا اغلب بچه های انقلاب و جنگن و بزرگ شده ی شرایط سخت. بهمین خاطردارن بچه هاشونو خفه میکنن از امکانات!

ولی در عوض آزادی عمل و آزادی تو  انتخاب برای بچه ها نذاشتن.

مثلا کمد بچه ها پره از اسباب بازی های مختلف ولی بچه حق بازی نداره که مبادا خراب بشه!

یه عالمه لباس دارن ولی وقتی میپوشن باید مرتب و تمیز باشن!

حس میکنم این افراط و تفریط باعث شده *بچه ها از یه طرف بسیار تنوع طلب و پرتوقع بشن در عین حالی که لذتی نمی برن در نتیجه همیشه ناراضی هستن!*

پ.ن۱: فقط تراوشات ذهنیم به خاطر ارتباطم تواین مدت اخیر با بچه ها رو نوشتم، و دلیلی بر درست بودنشون ندارم!

پ.ن۲: بچه باید گل بازی کنه

اصلن بریزه، بشکنه، خراب کنه تا درست کردن یاد بگیره