توصیه مغفول مانده برای ورود به ماه مبارک

یک دقت کوچکی کردم در این احادیثی که این روزها خواندم درباره آماده شدن برای ماه مبارک رمضان، بخصوص حدیثی که اباصلت هروی از امام رضا «ع» نقل کرده است. دیدم یکی از نکاتی که تأکید کرده‌اند این است که امانتی از کسی در دست تو نمانده باشد و اگر حقی از کسی بر گردن توست ادا کن تا پاک وارد این ماه شوی و بتوانی بهره برداری معنوی از این ماه داشته باشی.

و اما همه توصیه‌ها:

- تقصیرهای گذشته‌ات را جبران کن.

- به چیزهایی که برایت نفع دارد رو بیاور.

- زیاد دعا کن.

- زیاد استغفار کن؛ بخصوص زیاد بگو: «استغفرالله و اسئله التوبة».

- زیاد تلاوت قرآن کن.

- از همه گناهانت توبه کن.

- امانت کسی را بر گردنت باقی مگذار.

- هر حقی که از کسی به گردن داری، ادا کن.

- کینه هیچ کسی در دلت باقی نماند؛ همه را بیرون کن.

- گناهانی را که می‌کردی، ترک کن.

- از خدا بترس.

- در پنهان و آشکار به خدا توکل کن که خدا تو را کفایت می‌کند.

- این دعا را در باقیمانده این ماه زیاد تکرار کن:

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ.

[خدایا! اگر در زمانی که از ماه شعبان گذشته است ما را نبخشیدی، در باقیمانده این ماه ما را ببخش!]

این هم چند دقیقه از بیانات حاج آقا مجتبی تهرانی «رضوان الله تعالی علیه» که این حدیث را نقل می‌کنند، برای کسانی که پست مرتبط قبلی مرا ندیدند:

http://s5.picofile.com/file/8127151734/Agha_Mojtaba_Tehrani_gozide2.mp3.htm