به گزارش پارس به نقل از جوان ؛ فيلم‌هاي «فرشته‌ها با هم مي‌آيند» و «امروز» كه به واسطه سيستم پخش حوزه هنري از مدت‌ها قبل نام‌شان براي اكران عيد فطر قطعي شده بود، قرارداد اكران خود را هم بسته‌اند و از آن طرف شركت پخش فيلميران نيز تازه‌ترين محصول مدير عامل خود يعني «شهرموش‌ها2» را براي اكران عيد فطر آماده كرده است. «كلاشينكف»، «آذر، شهدخت، پرويز و ديگران» و «مهمان داريم» هم سه گزينه ديگري هستند كه تقريباً اكرانشان در عيد فطر قطعي شده و با اين حساب هيچ سرگروهي براي فيلم مردمي جشنواره باقي نمانده است. جالب اينجاست كه «شيار143» در تمام ماه‌هاي بعد از جشنواره و از اكران‌هاي دانشگاهي خود گرفته تا نمايش‌هاي خارجي كه داشته توانسته با طبقات مختلف مخاطبان ارتباط برقرار كند و فارغ از خط و خطوط سياسي تقريباً تمامي آنها كه فيلم را ديده‌اند، نام آن را به عنوان اثري ارزشمند در ذهن خود ثبت كرده‌اند اما متأسفانه اين فيلم كه مديران سينمايي وعده حمايت از آن را مي‌دادند هنوز حتي وضعيت اكرانش هم مشخص نيست. 
 
اين در حالي است كه چه به لحاظ مضمون انساني و جهانشمول كار و چه به لحاظ بازخورد مثبت مخاطبان جشنواره، «شيار143» مي‌تواند اثري باشد كه هر دو طيف مخاطب عام و خاص سينما را به يك اندازه راضي كرده و گيشه پررونقي هم داشته باشد. «شيار143» از آن فيلم‌هايي نيست كه سينماداران علاقه‌مند به فيلم‌هاي شانه تخم‌مرغي به آن انگ مخاطب خاص را بزنند و از آن فيلم‌هايي هم نيست كه مخاطبان حرفه‌اي سينما آن را اثري تجاري و متعلق به سينماي بدنه بدانند. 
 
«شيار143» يك نقطه قوت اصلي دارد و آن هم اينكه منطبق بر مسئله‌اي انساني ساخته شده و به همين دليل مي‌تواند دل هر مخاطبي را فارغ از خط و خطوط سياسي رخنه كرده در ذهنش به دست آورد. پس بايد هر چه زودتر تكليف اكران اين فيلم را مشخص كرد. اين خوب نيست فيلم‌هايي كه منطبق بر آمار جشنواره در رده‌هاي آخر فهرست فيلم‌هاي پرفروش بودند به واسطه تهيه‌كنندگان متنفذي كه دارند، زودتر از «شيار143» قرارداد اكرانشان بسته شود اما هنوز زمان قطعي اكران «شيار143» هم مشخص نباشد. اين منصفانه نيست «شيار143» كه جزو يكي، دو فيلم نسبتاً پرمخاطب بازار فيلم ايران در كن بوده در بلاتكليفي آشكار به سر ببرد و به جايش فيلم‌هايي كه از همين حالا هم مي‌توان گفت حتي هزينه‌هاي توليد خود را نيز باز نمي‌گردانند، جاي خود را در فهرست اكران عيد فطر فيكس كرده باشند. 
 
اين يك رويه غلط در سينماي ما بوده كه همواره سينماگران مستقل براي اكران آثارشان بايد  با ده‌ها دردسر روبه‌رو باشند و در نهايت نيز به اكران در زمان‌هاي مرده يا در گروه‌هايي مانند «هنر و تجربه» تن دهند. مديران شوراي صنفي نمايش اگر واقعاً به حرف‌هايي مبني بر انداختن طرحي نو پايبندند، بيايند و هر چه زودتر تكليف اكران «شيار143» را مشخص كنند.