آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست؟

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران؛

آیه ۳۷ و ۳۶ سوره زمر

أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِن دُونِهِ وَمَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ وَمَن یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انتِقَامٍ
آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست؟ و مردم تو را از غیر خدا می ترسانند و هر که را خدا گمراه کند پس هیچ راهنمایی برای او نخواهد بود. و هر که را خداوند هدایت کند، پس هیچ گمراه کننده ای برای او نیست، آیا خداوند، نفوذناپذیر و صاحب انتقام نیست.

بت پرستان به پیامبر اسلام می گفتند: اگر بت های ما را تحقیر کنی، به تو بلا و آزار می رسد. این آیه نازل شد و به حضرت دلداری داد که: « ألیس اللّه بکافٍ عبده»

قرآن، با تعبیرهای گوناگونی مصونیّت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله را از انواع توطئه ها مطرح کرده است: نظیر آیهٔ « و اللّه یعصمک من الناس» (مائده، ۶۷) و « انّا کفیناک المستهزئین» (حجر، ۹۵) چنانکه خداوند نوح را از غرق شدن و ابراهیم را از آتش و موسی را از خطر فرعون و عیسی را از به دار آویخته شدن حفظ کرد.

وظیفهٔ ما در هر شرایطی بندگی خداست. در حدیث می خوانیم: « مَن أصبح و همومه هَمٌّ واحد، کفاه اللّه هموم الدنیا والآخرة» کسی که همهٔ تلاش و همتش بندگی خدا باشد، خداوند خواسته های دنیا و آخرتش را برآورده می کند.

پیام ها
۱- اگر انسان بندهٔ خدا شد، بیمه می شود و خداوند امور او را کفایت و کفالت می کند. « ألیس اللّه بکاف عبده»
۲- در برابر تهدیدهای دشمنان، با یاد امداد و تکفّل الهی، خود را آرام کنیم. « ألیس اللّه بکافٍ عبده و یخوّفونک»
۳- ابزار کافران، ایجاد محیط رعب و وحشت است. « یخوفونک بالّذین من دونه»
۴- هدایت و ضلالت به دست خداست، « یضلل اللّه - یهد اللّه» لکن مقدّمات دریافت هدایت یا محروم شدن از آن، به دست انسان است. چنانکه در آیات دیگر می خوانیم: « یهدی اللّه من ینیب» (شوری، ۱۳) و « لا یهدی من هو مسرف کذّاب» (غافر، ۲۸)

۵ - از کمی تعداد و امکانات نترسید، از این بترسید که از مدار بندگی خدا بیرون روید، که اگر بندهٔ او باشید هیچ قدرتی شما را نمی شکند. « فما له من مضل»
۶- انسان موجودی است که در سنگدلی به جایی می رسد که هیچ راهنمایی در او مؤثّر نیست. « فما له مِن هاد» و در ایمان به جایی می رسد که هیچ حادثه ای او را منحرف نمی کند. « فماله من مضل»
۷- گمراه شدن انسان از سوی خداوند بی مقدّمه نیست، کیفر عملکرد خود انسان است. « ذی انتقام»
۸ - حمایت خداوند گاهی در قالب تکفل بنده است و گاهی در قالب انتقام از مخالفان. « ذی انتقام»