اهمیت نام گذاری هفته حقوق بشر آمریکایی/ حقوق بشر اسم رمز توجیه جنایات

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- آمریکا، پس از فروپاشی شوروی و فرو ریختن دیوار برلین که به معنای پایان جنگ سنتی سرد محسوب می شد این رویکرد را به عنوان یک ابزار در جعبه سیاست های داخلی و خارجی خود قرار داد. ابزاری که پس از واقعه یازده سپتامبر میزان استفاده از آن به شدت افزایش یافت. اما دولت آمریکا چگونه با وجود این پارادوکس آشکار توانسته است خود را به عنوان مدافع حقوق بشر در سطح جهان معرفی نماید؟

تبعیض نژادی و جنسیتی در آمریکا در حال حاضر نیز وجود دارد. این تبعیض هم از نظر جنسیتی که در حوزه فرو دست انگاشتن جنس زن به عنوان جنس دوم مطرح است و نیز از نظر نژادی که با تحقیر جامعه سیاه پوست این کشور صورت می گیرد؛ همواره در سطح رسانه ها مطرح می شود. بتی فریدان بنیان گذار سازمان ملی زنان در آمریکا در سال 1966 و نویسنده کتاب رازوری زنانه یکی از گزاره های تهدیدآمیز دولت آمریکا علیه حقوق زنان را ایجاد آزادی مطلق برای نظریات فروید در جامعه آمریکا می داند. اما با وجود این عملکرد چطور دولت آمریکا می تواند برای دفاع از حقوق زنان و رنگین پوستان به تاسیس سازمان های مردم نهاد در کشورهای دیگر بپردازد و یا با استفاده از اهرم فشار در سازمان ملل کشورها را در این دو حوزه مورد بازخواست قرار دهد؟

آمریکا چگونه در زمینه ترویج دموکراسی و پرهیز از خشونت به ایجاد کمپین های جهانی مشغول می شود در حالی که بزرگ ترین بمباران جهانی و نخستین تجربه حمله اتمی را در جنگ جهانی دوم به نام خود ثبت کرده است؟ حاصل حمله اتمی آمریکا به ژاپن بیش از 200 هزار کشته بود. همین طور همراهی این کشور با انگلیس در بمباران شهر درسدن آلمان 600 هزار کشته بر جای گذاشت. «بمباران درسدن نامی است که بر حمله نظامی استراتژیک به شهر درسدن، پایتخت ایالت ساکسونی در آلمان، در ماه های پایانی جنگ جهانی دوم، نهاده اند. در حملاتی که بین روزهای 13 تا 15 فوریه سال 1945 اتفاق افتادند، 1300 بمب افکن نیروی هوایی بریتانیا و ایالات متحده، بیش از 3900 تن بمب و مواد آتش زا بر روی شهر رها کردند. طوفان آتشینی که در نتیجه انفجار این بمب ها شکل گرفته بود، 39 کیلومتر مربع از مرکز شهر را سوزاند و 600 هزار نفر را در یک شب قتل عام نمود.»

آیا کشوری که ده ها پروژه کودتا در میان کشورهای مختلف را اجرایی کرده می تواند مروج دموکراسی و حقوق بشر در جهان باشد؟ نقش امپریالیستی آمریکا در ایران نیز همانند نقش انگلیس به بخش جدایی ناپذیر حافظه های تاریخی جامعه تبدیل شده است. حمایت از کودتای 28 مرداد و استثمار ایران و منابع ملی آن در طول دوره پهلوی توسط دو کشور انگلیس و آمریکا مجموعه ای از رفتارهای ضد بشری را رقم زده است که امکان فراموشی آن نیز وجود ندارد. این نقش در طول حیات انقلاب اسلامی نیز تداوم داشت. مقام معظم رهبری با توجه به این سوابق از دولت آمریکا در مورد رویکرد این کشور پیرامون حقوق بشر می فرمایند: «هر کس دیگری درباره‌ حقوق بشر حرف بزند، آمریکایی ‌ها حق ندارند درباره‌ حقوق بشر حرف بزنند؛ چون‌ دولت آمریکا بزرگ ‌ترین نقض‌کننده‌ حقوق بشر در دنیا است؛ نه فقط دیروز، بلکه همین امروز».

از این رو طبق بیانات ایشان در تیر ماه سال 94 نام گذاری یک هفته در طول سال به عنوان هفته «حقوق بشر آمریکایی» تاثیر قابل توجهی در یادآوری حجم انبوهی از سوابق ضد بشری دولت آمریکا در ایران و جهان خواهد داشت. اما برای نام گذاری این هفته، کدام بخش از تاریخ سیاست های آمریکا را می توان انتخاب کرد؟ این انتخاب، انتخاب سختی خواهد بود؛ زیرا هر برگ از دفتر قطور تاریخ که به تاریخ آمریکا مربوط می شود مشحون از جنایات ریز و درشت متعددی است که انتخاب یک نماد از میان آن را دشوار می کند. با این وجود برای آنکه ایران در عرصه دیپلماسی عمومی بتواند در معرفی سیاست های ضد حقوق بشری آمریکا نقش پیش برندگی خویش را حفظ کند، طبق انتخاب رهبری، هفتم تا دوازدهم تیر ماه نمونه مؤثری برای نام گذاری این هفته است. روزهایی از تیر ماه که مجموعه ای از مصادیق نقض آشکار حقوق بشر توسط آمریکا علیه مردم ایران صورت گرفت. مقام معظم رهبری در 6 تیر ماه 94 در تبیین این موضوع فرموده اند: «فردا هفتم تیر است، حادثه‌ حزب اتفاق افتاده است؛ در سال 66 در همین روز هفتم تیر، حادثه‌ بمباران شیمیایی سردشت اتفاق افتاده است؛ بله، صدام آن کار را کرد، اما پشت سر صدام چه‌ کسی بود؟ آمریکایی ‌ها بودند، غربی‌ ها بودند، همان کسانی بودند که بمب‌ های شیمیایی را به او دادند، چراغ سبز هم به او دادند و در مقابل این جنایت بزرگ و این قتل ‌عام عجیب سکوت هم کردند. در روز یازدهم تیر چند روز بعد ترور شهید صدوقی است که این هم کار همین جنایتکاران است. در روز دوازدهم تیر چند روز بعد از این حادثه‌ اسقاط هواپیمای ایرباس بر روی خلیج فارس است. اگر طراح این حوادث هم سرویس ‌های امنیتی آمریکا و غرب نبودند، حداقل کمک ‌کننده بودند؛ حداقل تشویق ‌کننده بودند. این دشمن‌ ها را بشناسیم. به ‌تعبیر بعضی دوستان، خوب است این هفتم تا دوازدهم تیر را هفته‌ «حقوق بشر آمریکایی» اعلام بکنیم».

حضور آمریکا به عنوان حامی اقتصادی و سیاسی دشمنان انقلاب اسلامی از ابتدای انقلاب به صورت مستمر در جریان بوده است. نقش سازمان منافقین در اقدامات ضد حقوق بشری علیه مردم ایران و حمایت همه جانبه از رژیم بعث عراق در تحمیل جنگ 8 ساله به ایران نمونه هایی از همراهی آمریکایی ها با اصول ضد حقوق بشری است. نگاهی به فعالیت های گروهک منافقین در طول سال های ابتدایی انقلاب و نوع اقدامات آنها میزان فاصله آمریکا به عنوان حامی این گروهک را از مفهوم حقوق بشر نمایش می دهد. منافقین در به کار گیری خشونت علیه مردم ایران محدودیتی نداشتند. از آتش زدن دختر سه ساله، تا قتل عام کودکان خردسال در برابر چشمان والدین در پرونده این گروهک وجود دارد. امام خمینی (ره) در مورد آنها می فرماید: «منافقین بدتر از کفارند.»

بر اساس گزارش های منتشر شده ترور مسئولان کشور، ترور نخبگان و دانشمندان حوزه و دانشگاه، ترور اقلیت های مذهبی در ایران نظیر ویلهم آتون از دیگر اقدامات ضد بشری منافقین است. آنها از سال 57 تا 75، 418 عملیات تروریستی را فقط در تهران سازماندهی کرده و انجام داده اند که میانگین عملیات تخریب و بمب گذاری منافقین، 20 عملیات در هفته بوده است. آنان در سال 69، 900 کودک را به زور از والدینشان جدا کرده و به خارج از کشور تبعید نمودند.

این عملکرد علاوه بر آنکه در زمان خود مورد حمایت آمریکا بود امروز نیز با گذشت 37 سال از انقلاب اسلامی همواره مورد تایید دولت مردان آمریکایی قرار دارد. در روزهای پایانی سال 94 یکی از اسناد این حمایت در رسانه ها مورد توجه قرار گرفت. سندی که مربوط به زمان حال است و نه گذشته های دور. در 27 اسفند 94 (17 مارس 2016) پیش ‌نویس قطع نامه­ای از سوی تِد پو، عضو منتخب جمهوری ‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا از حوزه انتخاباتی دوم ایالت تگزاس و سه تن از همقطارانش به نام ‌های برایان هیگینز، آلبیو سیرز و براد شرمن تحت عنوان «تأمین ایمنی و امنیت افراد مستقر در کمپ لیبرتی در عراق» به این مجلس ارائه شد. در کمتر از چند روز حامیان این قطع نامه در کنگره آمریکا به 64 نفر رسیدند. حمایت دولتی از گروهک منافقین توسط آمریکا در حالی رسانه ای شد که در همان روزها اوباما در پیامی تلویزیونی به مناسبت سال نوی شمسی به مردم ایران تبریک می گفت و با اعلام خبر خوردن سبزی پلو با ماهی در کاخ سفید تلاش می کرد دستکش مخملی دیگری به دستان خون آلود آمریکا بپوشاند. یکی از نکات جالبی که در قطع نامه مذکور مطرح شده بود لزوم تضمین دولت آمریکا برای حفظ اموال این گروهک است: «اعضای این سازمان تروریستی اموال و دارایی ‌های با ارزشی را پیشتر در کمپ اشرف بر جای گذاشته و به آن دسترسی ندارند دولت آمریکا باید با همکاری دولت عراق تمامی تلاش خود را به کار ببرد تا اعضای این سازمان به این اموال دسترسی یابند.»

از این رو به نظر می رسد با آغاز هفته حقوق بشر آمریکایی در سال 95 مراکز دانشگاهی، حوزوی، رسانه ای و فرهنگی نقش مهمی در بازخوانی نقش دولت آمریکا در نقض حقوق بشر در طول دهه های گذشته و علیه تمام ملت های جهان دارند. نقشی که در صورت ایفای صحیح آن دیگر جریان های غرب دوست توان بزک کردن چهره دولت تروریستی آمریکا را نخواهند داشت.