در دفاع از شهردار خوب شهرمان
به پايگاه خبري تحليلي «پارس»، محمدصالح مفتاح در صفحه اجتماعي خود نوشت:
الف- سال ۹۰ در سایت تریبون مستضعفین، بخشی دیده نشده از سخنان رهبر معظم انقلاب را منتشر کردیم که در آن خطاب به اعضای شورای شهر و شهردار تهران (که در آن زمان، احمدی‌نژاد بود) به‌تاریخ ۱۳/۱۲/۱۳۸۴، ضمن اشاره به اینکه منشی‌گری زنان اغلب با تسلط مردانه همراه بوده است با منشی زن مخالفت کرده بودند. ایشان گفته بودند: «جاذبه جنسی یکی از بزرگ‌ترین دام‌هاست؛ مراقب باشید! من با کسانی که به‌عنوان به‌کارگیری زن، منشی زن استخدام می‌کنند، مخالفم. زنان در دستگاه‌ها مختلف این همه کارهای خوب دارند انجام می‌دهند و مدیریت‌های خیلی خوب انجام می‌دهند. بزرگ‌ترین مشکل هم آن حالت سیطره مردانه بر زن است. این را به‌خصوص زن‌ها بیشتر باید بدانند. و لا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض؛ در قرآن می‌گوید، برای اینکه مرد ـ که جنس متجاوز و شروع‌کننده است ـ قدرت پیدا نکند، زن نباید در مقابل او خضوع کند؛ خضوع در زبان و سخن گفتن. می‌بینیم این‌ها اسرار است و در این‌ها رازهای بزرگ هست؛ اما ما متأسفانه همین‌طور غافل از این‌ها عبور می‌کنیم و نمی‌فهمیم. ابزار، یعنی وسیله مردم برای رفتن به‌سمت گناه؛ آن حالت تجاوزطلبی و افزون‌خواهی و اقدام و ابتکار اوست؛ ابزار زن و کمک زن در رفتن به‌سمت گناه، حالت وادادگی و خضوع و تواضع اوست؛ لذا تکبر حرام است؛ اما برای زن‌ها در مقابل مرد بیگانه، جزو چیزهایی ممدوح است که متکبر باشند. این حالت در بعضی از مشاغل به کلی از بین می‌رود؛ مثل همین منشی‌گری و مستخدم بودن زن. غیر از تسلط مردانه، چنین حالتی وجود ندارد. در منشی‌گری، ازاین‌قبیل وجود دارد و حالا من این را مثال زدم.»
در زمان انتشار، بازتاب‌های تند و شدید رسانه‌ای ایجاد شد. اما خوشحالم که اکنون شهردار محترم شهرمان این حرف را به دستورالعمل اجرایی تبدیل کرده است.
ب- یکی از دستورات زمین‌مانده رهبری از زمان شهرداری آقای کرباسچی تا کنون، تجمیع بودجه‌ها و برنامه‌های فرهنگی در سازمان فرهنگ‌هنری شهرداری بوده است و اداره این سازمان تحت مدیریت هیات امنا باشد که اعضای آن «شهردار تهران، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، رئیس سازمان صدا و سیما، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، وزیر آموزش و پرورش، رئیس سازمان بسیج مستضعفین کشور، رئیس شورای فرهنگی اجتماعی در شورای عالی انقلاب فرهنگی، رئیس شورای اسلامی شهر تهران» هستند. بر اساس این چارچوب شهرداری موظف است درصدی از درآمد خود را به فعالیت فرهنگی اختصاص دهد که باید در نهادی نسبتا مستقل تحویل شود. اما همواره شهرداران تهران علاقه داشته‌اند تا فعالیت‌های فرهنگی را خودشان با نظر خودشان پیگیری کنند و تحت نظارت نهادهای دیگر نباشند. به همین دلیل هم بوده است که به توسعه معاونت اجتماعی‌فرهنگی خود مشغول بوده‌اند. به گونه‌ای که حتی در همین سال‌های اخیر هم بودجه معاونت اجتماعی شهرداری شاید ده برابر سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری بوده باشد.
شنیده‌ام که شهرداری تهران در دوره جدید سعی در تجمیع بودجه و برنامه‌های فرهنگی در سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران دارد. باشد که این مهم در زمان حضرت ایشان سامان یابد و معاونت اجتماعی دیگر محمل قانون‌گریزی و مباشرت شهرداری در فعالیت‌فرهنگی در شهر نباشد.
ارسال نظر